Voelt als thuis... maar dan op flip-flops

- misconcepties over expat (island) life -

Het zijn precies dit soort advertenties waarvan de haren in mijn nek tegenwoordig overeind gaan staan en ergens moet ik er ook een beetje om lachen. Waarom? Omdat ik me de impact van dit soort misconcepties, sinds ik zelf als expat op Curaçao woon, veel beter ben gaan realiseren.

Als coach heb ik me, getriggerd door mijn eigen worstelingen, meer en meer verdiept in de uitdagingen waar expats mee geconfronteerd (kunnen) worden. Ook op een tropisch eiland in de Caribische zon of misschien zelfs juist op een tropisch eiland in de Caribische zon.

Curaçao staat ook wel bekend als Dushi Kòrsou. Dushi is een Papiaments woord en kan verschillende dingen betekenen; mooi, zoet, lekker, lief etc., het betreft altijd iets positiefs. Het woord kan gebruikt worden in relatie tot verschillende dingen.

Zo is het o.a. een koosnaampje onder geliefden, vergelijkbaar met schat of schatje, kan het gebruikt worden om te verwijzen naar lekker eten, iets liefs dat iemand voor je doet zoals het geven van een cadeau of misschien ben je zelfs weleens nagefloten terwijl iemand dushi naar je riep.

En het leven is ook goed! Geen twijfel. Alleen zijn mooie stranden en elke dag lekker weer niet zaligmakend, terwijl heel veel mensen dat wel denken. Als je zelf als expat deze kant op komt of bent gekomen is dat waarschijnlijk ook een van de dingen waar je in eerste instantie voor gevallen bent.

Je hoort namelijk vaak alleen de mooie verhalen van andere expats, terwijl als je ergens woont, ook al is het voor een bepaalde tijd omdat je tijdelijk bent uitgezonden, dan woon je daar gewoon echt! Dat wil zeggen dat alle dagelijkse beslommeringen waar we allemaal mee moeten dealen er ook gewoon nog zijn.

Daarbovenop bevind je je in een totaal nieuwe omgeving, zonder je vrienden en familie in de buurt en het sociale vangnet dat je wellicht gewend bent.

Het is niet altijd makkelijk om in contact te komen met andere mensen, weer nieuwe vriendschappen op te bouwen en laat staan mensen in vertrouwen te nemen. Zulke dingen kosten gewoon tijd. Je begint als het ware weer helemaal opnieuw.

Ja misschien kun je hier gewoon lekker naar de Van den Tweel, de Curaçaose versie van de Albert Heijn, en kun je op de meeste plekken uit de voeten met Nederlands, omdat Curaçao en een aantal andere eilanden in deze regio onderdeel zijn van het Nederlandse Koninkrijk, maar die flip-flops zijn echt niet het enige verschil hoor!

Vaak zit het hem juist in de kleine dingen; rituelen, gebruiken, nuances in de omgangsvormen waar je nog niet mee bekend bent. Zelfs met boodschappen doen zijn er in het geval van Curaçao, ondanks de Albert Heijn, toch enorme verschillen. Zo word je bijvoorbeeld een soort van permanente hamster want je woont op een eiland. Dat wil zeggen dat het overgrote deel van de producten geïmporteerd wordt.

Dus als ze dan bijvoorbeeld jouw lievelingsthee of favoriete beleg hebben dan sla je extra veel in…geen wonder dat mensen hier vaak grote koelkasten hebben met een enorm vriesvak. Ook als je in een winkel een mooi kledingstuk ziet of een meubel dat echt precies bij jou past, better buy it, want anders is het er de volgende keer misschien niet meer.

Door deze vaak onderschatte, onbegrepen en vooral te weinig besproken verschillen moet ik naast het rijzen van de nekharen bij het zien van dit billboard dus ook gewoon een beetje lachen om deze advertentie. Omdat het zo’n oversimplificatie is van leven en echt zijn in een ander land.

Een van de zogeheten ‘green pastures’ oftwel groene weiden, waar ik over schrijf in mijn blog ‘The Great Migration of Expatland’, die in eerste instantie misschien zelfs hebben gemaakt dat je koos voor een uitzending. Echter in de praktijk ga je natuurlijk echt niet elke dag naar het strand en vind je het op een gegeven moment waarschijnlijk zelfs vervelend als dat de enige associatie is die mensen hebben bij jouw leven.

Het kan dan ook ontzettend moeilijk zijn om als expat, wonende in dat mooie bijzondere buitenland waar dan ook ter wereld, met vrienden en familie die zijn achtergebleven te delen hoe je je echt voelt. Dat je het soms moeilijk hebt, je alleen voelt, misschien wel heimwee hebt en soms zelfs depri bent.

Jij ging toch immers voor dat fantastische avontuur. Deze unieke kans, daar heb je zelf voor gekozen. Sterker nog, veel expats krijgen te maken met onbegrip en soms zelfs een (aangepraat) schuldgevoel door vrienden en familie die zijn achtergebleven. Verdrietig mogen zijn lijkt soms geen optie én falen al helemaal niet.

Dit zijn slechts een aantal van de minder leuke dingen waar je als expat tegenaan kunt lopen. Daarbij baseer ik me niet alleen op mijn eigen ervaringen maar ook op die van verschillende expats die ik 1-op-1 heb geïnterviewd en die ik tijdens door mij georganiseerde groepssessies gesproken heb.

Op basis daarvan heb ik een Expatprogramma ontwikkeld, vanaf aankomst tot en met terugkeer, waarvan ik al een aantal specifieke modules aanbied.
Via mijn workshops, trainingen en 1-op-1 begeleiding wil ik ruimte bieden voor het open en ongecensureerde gesprek over zowel de plussen als de minnen van expat (island) life.

Dit verhaal is dus totaal niet als ontmoediging bedoeld om het expat avontuur aan te gaan! In tegendeel. Heb je de kans, pak hem, want iets mooiers en leerzamers ga je misschien niet meer meemaken.

2023 Copyright JCK Coaching & Consultancy, design by Surf Plank